'Nacemos para vivir enlazados a cadeas rixidas e fortes, dun ferro que queima e do cal só podemos escapar soñando, porque soñar è a viaxe a un mundo único e irrepetibel, soñar è abrir a fiestra a una rúa sulagada de desexos e esperanzas que buscan saír a flote a pesar dos infortunios. Que outra maneira hai de vivir se non é soñando? Que outra forma hai de romper esas cadeas que nos impiden avanzar? Se cadra non todo o que fai todo o mundo está ben, ó mellor deberiamos cruzar ese bosque escuro, comer ese froito prohibido, remar a contracorrente e sen medo a cair nese inmenso mar que nos rodea. Vida só hai unha e porén temos que aproveitala sen arrepentirnos do que non fixemos e non do que intentamos e fracasou. Paz.

Tolería.

#CousasQueFacerNaGalizaAntesDeMorrer ver, sentir e desfrutar dun Celta-Depor

'Ás veces fáltannos palabras
e ás veces sóbrannos.

Ás veces fáltanos o tempo de dicilas
e ás veces pásanos o tempo de calalas.

Ás veces precisamos o que xa temos
e ás veces desbotamos o alleo como se fora noso.

Ás veces mentimos inxustamente 
e ás veces facemos da lei unha verdade fedorenta.

Ás veces temos boca para selar un segredo
e ás veces fáltannos oídos para aceptar a evidencia.

Ás veces un día ten 24 horas
e ás veces unha hora agocha 24 días.

Ás veces dígoche que te quero coa boca soterrada
e ás veces a terra ignora os adverbios que nos afastan.

Ás veces digo que si porque non son eu
e ás veces non son quen de negarcho.

Ás veces a choiva esvara polos meus versos ata dar cos teus ollos
e ás veces as bágoas encoradas na memoria
asulagan as terras ermas do que che escribo.

Ás veces chámote co meu nome
e ás veces contestas dende o silencio que me reclama.

Ás veces es ti mesma
e ás veces non sei quen son se ti me faltas.'