“Semente feita en sangue por un pobo que xurde dende a historia, dende o sono, un sono cheo de aldraxe e miserento, un sono de inxusticias e silencio. Mira a lingua que falo, despreciada, por ser lingua de probes, lingua escrava, son o orgullo que temos, lingua de probes. Só neles hai verdade e máis honores. Durme meu neno, durme, niste colo, que esta terrra de escravos non tén odio. Tén séculos de espranza, agardada, que pón hoxe nos fillos que amamanta.”
Me gusta
Comentar
Compartir
Vakaloura
Eliminar comentario
¿Seguro que quieres eliminar este comentario?